Բարև, մարդ:
Գրկիր ինձ մոր նման,
հոր նման
կամ էլ բոյֆրենդի.
ես հիմա ավելի մենակ եմ, քան սաղմում էի…
ՙես՚-ի ու ՙոչ ես՚-ի հատման կետում արնահոսում է…
Օգնի’ր, մարդ:
Ձգի’ր իմ էությունն ու գոյությունը կապող պարանը…
Ես հոգնեցի սեփական անկշռելիության մեջ թռվռալուց,
ֆռռալուց,
ֆռֆռալուց…
Գլխապտույտ:
Դեմքով` գետնին:
Ամու’ր ձգիր:
Ես հիմա կանգնած եմ մեջտեղում,
ուր ամենը հատվում է ամենի հետ 360’ անկյան տակ:
Ու այդ անկյունում ես հիմա թաղում եմ
բոլոր հավանական սպառումներս:

Խորը շունչ…

Մարդ-ապացույց:
Մարդ-ժխտում:
Մարդ-հիմնախնդիր:
(Շնորհավորանք փախստականների միջազգային օրվա առթիվ) :
Օտարում…
Օտարում…
Օտարում…

Էլի Երկի?նք
****


-Տե’ր, Քեզնից պրծում չկա…

(Ամեն անամ,
երբ անստվեր հանգուցյալներս բռնում են ոտքերիցս
ու քաշում դեպի մերձիմահ հարթություններ,
ամեն անգամ,
երբ ստորգետնյա մոլուցքներս աչքով են տալիս,
ամեն անգամ,
լիբիդոներիս բավարարման եզրակետին,
Կյանքը,
հևալով,
ուժասպառ,
շնչակտուր տեղ է հասնում,
քաշում ականջներս,
հայրական ապտակ տալիս,
բռնում մազերիցս,
բարձրացնում վեր,
պտտում,
պտտում
ու էլի շպրտում… Երկինք:
Աստված շփոթմունքից կուլ է տալիս լեզուն.
-Էլի դու?:
Ու մենք մինչ լուսաբաց ջազ ենք լսում,
ժպտում,
լացում,
գոռում,
լռում,
խեղդվում ջազի մեջ,
խեղդում ջազի մեջ…
-Տե’ր, գժվելը հետո. էս անգամ գործով եմ եկել) -

Ծիտ-թռչուն միջակայքում ես արդեն փորձել եմ
դրսևորման բոլոր հնարավոր ձևերը.
Նոր հարթություններ վստահիր ինձ, Տե’ր:
Թույլ տուր խաղալ Քեզ հետ,
ու անմեղորեն հաղթել…
(Դու էլ ես փոքր եղել, չէ?):
Օգնիր ինձ հաղթահարել Քեզ,
կորցրու Քեզ իմ մեջ,
թուլացիր,
հանձնվիր
ու Քո կործանումը կլինի Քո ազատագրումը…
Թույլ տուր սպանել ու դարձյալ ծնել Քեզ իմ մեջ`
իմ կերպարով ու իմ նմանությամբ…
Ու մի ամաչիր Քո մերկությունից,
ես էլ եմ մերկ ծնվել:

- Հետ եմ եկել, Տե’ր:
Հա, ինձնից պրծում չկա…

ՊՐՈՖԻԼԱԿՏԻԿԱ


…Իսկ ես վաղուց արդեն դրախտի հույս չունեմ…
(Նախորդ անգամ պարզվեց` այտեղ ամեն ինչ այնքան դեղին է,
որ կարելի է ձանձրույթից մեռնել: )

Նոր արշավանք եմ ձեռնարկել դեպի հարավ:

………………………………………………………………
Վերևն իրականում այնքան էլ բարձր չէ,
որքան թվում է առաջին ազատ անկումից առաջ,
ու ինչպես փաստում է գերեզմանափոր ընկերս`
վերջերս Ներքևում ավելի հեշտ է ու ապահով:

Ես թեթևացած շունչ եմ քաշում.
Վերևը հարաբերականորեն կայուն է իմ նկատմամբ
(դեռ կայուն է),
իմ ու Վերևի հեռավորությունը նույնն է
ցանկացած իներցիալ համակարգում,
Վերևն առաջիկա 6 տարում ոչ մի տեղ չի փախչի,
ուրեմն աշխատանքի,
դասի,
ծնունդի,
թաղման
և անգամ ժամադրության
հանգիստ կարելի է գնալ քայլելով:
(Սատանան տանի, պարզվեց`
թռչելուց պակաս փափուկ չէ քայլելը: )

Մենք պապերից ժառանգել ենք
այն ռոմանտիկ մետամորֆոզը,
որ Աստվածների տեղը Վերևն է,
նրանք անկեղծորեն հավատում էին,
նրանք տեղը տեղին կշտացան իրենց հավատով:
(Կարևոր բան է ստեղծածիդ հավատալը: )
Ու հիմա քո գլուխն անվերահսկելիորեն իջնում է
մեղք գործելիս
և անվերահսկելիորեն բարձրանում`
ՙԷ~հ՚ կենացից առաջ:
Ու թեև ես նախնիապաշտ եմ,
բայց էս անգամ… պա’պ, կներես…

Ես ու ընկերս մի շիշ գարեջրով,
շվշվացնելով,
անշտապ քայլում ենք գերեզմանատանը,
ուր ամենայն լրջությամբ գարուն է:
(Հա, գերեզմանատանը գարուն է.
մեծ ու սարսռեցնող աբսուրդ: )
Մարդիկ մեռան Վերևի մասին ենթադրելով,
ու առհասարակ` ենթադրելով:
Ներքևի բացահայտման համար զոհեր են պետք:

Ես`
ինձնից ավելի անէ,
սպիտակ,
գունաձև,
տեսականորեն` հրեշտակ դառնալու պատրաստ,
ցանկացած տեղում,
ցանկացած պահի,
ցանկացածի համար`
կազմ-պատրաստ,
ես` այնքան հեռու իմ ու քո մոլորակից
և այնքան մոտ մանկական գաղութին:

(Շնչավորը
սպանելու կենսաբանական ու զգայական մղում ունի.
շնորհակալ եմ, որ դու կաս:
Ամեն դեպքում` հանցագործն էլ իր բարոյականությունն ունի:)

Նա հրեշտակ է այնքան ժամանակ,
քանի դեռ դու Աստված ես (խաղում) :
Ու առհասարակ` էլ ի±նչ իմսատ ունեն
աշխարհափրկության քո մասնավոր դեպքերը,
եթե սեռը երկու ոտքի ու երկու ձեռքի մեջ
իրեն շատ էլ լավ է զգում:
(Մեկ է, դու ողջ աշխարհը չես փրկի.
դու արդեն 34 տարեկան ես:)

Մարդուն դեպի մեղքը մղում է
առաջին հերթին` չի կարելին,
ու ոչինչ էլ չկա զարմանալու,
որ մինչ օրս աշխարհում
ամենաշատ վաճառվող գիրքը
Աստվածաշունչն է:

Ու բացի Աստվածաշնչի կատարյալ իմացությունից,
ես անդառնալիորեն երես առած եմ.
զգույշ, չընտելացնես ինձ:

Տնեցիներն ակնհայտորեն անհանգիստ են,
երկար ժամանակ է` չեմ գրում:
Ես`
թափանցիկ,
անձև,
գործնականում ավելին` քան հրեշտակ:

-Մնաց փարատվել նրանով,
որ դժոխքում էլ են ծանոթներ հանդիպում.
Ց…