Հավերժ գնացող բաներին պետք է միայն լուռ ժպիտով ուղեկցել:
հատված մահախոսական sms-ից


***
Ունեցածս մի մոլորակատիպ ավան է,
էն էլ վարկով, էստեղից- էնտեղից, ճարելով, փակվելով…

Իմ խեղճ ու անտեր մոլորակ,
իմ սոված,
ծարավ,
անկապ մոլորակ,
իմ մերկ ու հոգնած
ճանգռված,
պայթած,
քրտնած մոլորակ,
սատկած մոլորակ,
հալ ու մաշ,
ծեծված,
ծամված մոլորակ,
մարդաբոյ,
կեղտոտ,
խոնավ ու խավար,
տոթ ու գարշահոտ,
մկներ,
կատուներ,
ճանճեր,
կարիճներ,
զառանցող,
գունատ,
անարյուն,
անքուն,
ներվային մոլորակ
հիվանդ մոլորակ...

Մեծամասշտաբ լվացում,
համընդհանուր շաբաթօրյակ,
սանիտարահիգիենիկ աշխատանքներ,
ազատ տեղ,
ազատ օդ,
ազատ մարմին…

Լրիվ պատահական երկինքներից թափվածներ,
լրիվ պատահական հեռուներից եկածներ,
հավաքեք փասա-փուսաներ,
գլուխներ,
ոտքեր,
հատկապես թևեր…

Հա, մոլորակիս դեմոգրաֆիկ պատկերը փոխում եմ…
Էսօր գաղթ է,
Էսօր սպանդ է
էսօր տոն է, հա…
Բռնի միգրացիա,
ստերիլիզացի,
դիվերսիա,
պրովոկացիա,
ես հարբած եմ,
ես պարում եմ,
ռումբեր,
ռումբեր,
գլուխներ,
ոտքեր,
թևեր…
Դե,
յալլա,
haydi,
geberesi,
kara toprağa giresi,
teneşire gelesi,
adı batası,
ocakları batası,
kör olası…

Իմ անդեմ մոլորակ,
իմ դատարկ մոլորակ,
լուռ ու գլխիկոր…
Հուուու…
ազատ մոլորակ,
մաքուր մոլորակ…

Հ.Գ. Հենց որ դու արթնանաս, լվացվես ու կարգի բերես քեզ,
տեղն ու տեղը պիտի կարգի բերես նաև քո մոլորակը:
“Փոքրիկ Իշխանը”