вторник, 21 октября 2008 г.

***
Ուսապարկում տեղավորեցին
ձմերուկ,
լիալուսին,
խոսելաժամանակ… ու... թռան…

Առաջին պսիխոսոմատիկ կանգառում նա փնթփնթաց,
որ փխրունությունը խանգարում է խխունջներին…
Բայց շնչահեղձությունից հետո միասին հասկացանք,
թե որքան ենք սիրում կանաչը…

…Ու մինչ ներքևում քաղաքի փորը գռմռում էր սովից,
ես և նա թռչնաձկան ապուր էինք պատրաստում`
CNN նայող հայրիկից կես հավերժություն
և երեք մետր հեռավորության վրա…

... Կարմիր…
Շփոթեցնող կարմիր…
Անդառնալի կարմիր...

Վերանայեցի էտալոնային խումբս.
ճայեր,
նորից ճայեր…
Ատում եմ սողացողներին,
ժպտում` քայլողներին,
սիրում` Թռչողներին…
(Նրանցից մեկը շան հոտառություն ուներ. գլխի ընկավ ու …):

Սանկցիա թիվ 1- Անկեղծություն:
Սանկցիա թիվ 2- Վստահել զ’միմյանս:

Երկրորդ կանգառում նա մտածեց.
“Մոլորակի վերարտադրողականության ֆունկցիան
պետք է խախտել… Եղածն էլ շատ է, գլուխ չենք հանում”:

Գլխապտույտ,
ինքնադիտում,
գերզգայունակություն,
բյուրեղացում…
Կոտրվելու վտանգ …Չկոտրվեց…

… Սպիտակ… Աչք ծակող… Փշաքաղված…

Բայց անխուսափելիորեն` լավ խոհարար ես.
գիրացա, լռեցի, պառկեցի… փորիկի վրա…
-------------------------------------------

Փաստաթղթակերությունից,
գործավարուհու լավ վարձատրվող ժպիտից
ու սառը սուրճից հետո
կեսգիշերային թաքուն նախաճաշն ամպերից վեր`
ճոխություն էր քեզ համար,
որից պետք է որ քունդ փախչեր,
բայց դու այնքան ծեր ես,
որ էլի կքնես սովորականի պես` մեջքի վրա… ու կխռմփացնես:
... Չբացվես, անցյալ գիշեր մրսել ես:

Չէ, ավելի հարմար տարբերակ չեմ գտնում.
Կանաչ:
Շարունակելի կանաչ:
Ավելի կանաչ:

1 комментарий:

Geraldo Maia комментирует...

Hello Tatev,
It's a great pleasure to visiti your interesting blog for the first time:
Best wishes from Brazil:
Geraldo