***
Ուսապարկում տեղավորեցին
ձմերուկ,
լիալուսին,
խոսելաժամանակ… ու... թռան…
Առաջին պսիխոսոմատիկ կանգառում նա փնթփնթաց,
որ փխրունությունը խանգարում է խխունջներին…
Բայց շնչահեղձությունից հետո միասին հասկացանք,
թե որքան ենք սիրում կանաչը…
…Ու մինչ ներքևում քաղաքի փորը գռմռում էր սովից,
ես և նա թռչնաձկան ապուր էինք պատրաստում`
CNN նայող հայրիկից կես հավերժություն
և երեք մետր հեռավորության վրա…
... Կարմիր…
Շփոթեցնող կարմիր…
Անդառնալի կարմիր...
Վերանայեցի էտալոնային խումբս.
ճայեր,
նորից ճայեր…
Ատում եմ սողացողներին,
ժպտում` քայլողներին,
սիրում` Թռչողներին…
(Նրանցից մեկը շան հոտառություն ուներ. գլխի ընկավ ու …):
Սանկցիա թիվ 1- Անկեղծություն:
Սանկցիա թիվ 2- Վստահել զ’միմյանս:
Երկրորդ կանգառում նա մտածեց.
“Մոլորակի վերարտադրողականության ֆունկցիան
պետք է խախտել… Եղածն էլ շատ է, գլուխ չենք հանում”:
Գլխապտույտ,
ինքնադիտում,
գերզգայունակություն,
բյուրեղացում…
Կոտրվելու վտանգ …Չկոտրվեց…
… Սպիտակ… Աչք ծակող… Փշաքաղված…
Բայց անխուսափելիորեն` լավ խոհարար ես.
գիրացա, լռեցի, պառկեցի… փորիկի վրա…
-------------------------------------------
Փաստաթղթակերությունից,
գործավարուհու լավ վարձատրվող ժպիտից
ու սառը սուրճից հետո
կեսգիշերային թաքուն նախաճաշն ամպերից վեր`
ճոխություն էր քեզ համար,
որից պետք է որ քունդ փախչեր,
բայց դու այնքան ծեր ես,
որ էլի կքնես սովորականի պես` մեջքի վրա… ու կխռմփացնես:
... Չբացվես, անցյալ գիշեր մրսել ես:
Չէ, ավելի հարմար տարբերակ չեմ գտնում.
Կանաչ:
Շարունակելի կանաչ:
Ավելի կանաչ:
1 комментарий:
Hello Tatev,
It's a great pleasure to visiti your interesting blog for the first time:
Best wishes from Brazil:
Geraldo
Отправить комментарий